Teczyna, drzewo tekowe (Tectona ) – rodzaj drzew z rodziny jasnotowatych. Należą do niego 3 gatunki występujące naturalnie tylko w południowej i południowo-wschodniej Azji. Tworzą tutaj rozległe lasy monsunowe. Ich siedliskiem są obszary do 900 m n.p.m.

Z drzew tych pozyskiwane jest drewno tekowe, które ze względu na znaczną naturalną zawartość substancji oleistych i kwasu krzemowego nie nasiąka wodą i jest odporne na działanie czynników chemicznych oraz biologicznych. Drewno tekowe jest średnio twarde, ciężar właściwy 0,6-0,8 g/cm³. Podczas suszenia prawie nie zmienia objętości (nie kurczy się). Świeże drewno ma jasnożółtą barwę i intensywny, przyjemny zapach, później brązowieje.

Drewno to od czasów prehistorycznych wykorzystywano do konstrukcji statków i ich wyposażenia, a później także do budowy wagonów kolejowych. Obecnie używane do wykładania pokładów statków, zwłaszcza żaglowców i jachtów. Zbudowane w polskich stoczniach żaglowce posiadają pokłady z drewna tekowego ("Dar Młodzieży", "Pogoria","Fryderyk Chopin" i inne, również zbudowane na eksport "Kaliakra", "Mir" ). Używane jest także w meblarstwie, szczególnie do budowy mebli łazienkowych i kuchennych, także do wykładania podłóg i ścian w narażonych na wilgoć pomieszczeniach np. w postaci parkietów i boazerii. Teak jest powszechnie stosowany w Indiach do wyrobu mebli indyjskich i mebli kolonialnych Drewno tekowe jest bardzo trwałe, zachowały się sprzęty z niego wykonane ponad 1000 lat temu. Ma ono jednak właściwości toksyczne i może powodować podrażnienia skóry.

Drzewo tekowe jest najważniejszym drzewem użytkowym w południowej Azji i oprócz siedlisk dzikich jest uprawiane także na plantacjach. Wyrębu na plantacjach dokonuje się po 15 latach od zasadzenia, kiedy drzewo ma 8 m wysokości, średnicę pnia ok. 0,5 m.  Największym producentem drewna tekowego jest Mjanma, a następnie Indie i Tajlandia.